Zaburzenia lękowe mają swoje podłoża, które warto poznać i dowiedzieć się, jak można je leczyć. Większość z nas na co dzień ma styczność z różnego rodzaju lękami – przed śmiercią, niepowodzeniem w pracy, przemówieniem przed publicznością czy oblaniem egzaminu. Jeśli to uczucie nie przekracza pewnego poziomu emocji i stresu, to nie ma w tym nic złego. Jednak nie należy tego mylić z zaburzeniem lękowym, które wiąże się z silnymi emocjami, uniemożliwiającymi normalnemu funkcjonowaniu. Bez rozpoczęcia leczenia trudno poznać przyczynę wystąpienia zaburzenia lękowego. Dlatego nie czekaj i już teraz dowiedz się, jakie są najczęstsze przyczyny stanów lękowych i do kogo należy się zwrócić się o pomoc, kiedy lęk zaczyna przejmować kontrolę nad Twoim życiem.

Czym jest zaburzenie lękowe?

Strach jest nieodzownym elementem naszego życia, który sprawia, że wiemy, kiedy należy się zatrzymać i nie ryzykować niepotrzebnie. Zatem można nawet powiedzieć, że strach bądź lęk w granicach rozsądku może stać się nawet ochroną dla naszego zdrowia i życia.

Jednak zupełnie inaczej wygląda sytuacja, gdy dochodzi do zaburzenia lękowego. Wtedy lęk zaczyna stawać się coraz większy, a okiełznanie go coraz bardziej nas przerasta.

Zaburzenie lękowe bardzo często utożsamiane jest z ciężkim stresem oraz z zaburzeniem nerwicowym i może objawiać się na wiele sposobów, takich jak:

• fobia,
• stan lękowy z napadami lęku,
• stan lękowy z objawami depresji,
• nerwica natręctw,
• zaburzenie lękowe jako odpowiedź organizmu na traumatyczne zdarzenie, co jest zazwyczaj wynikiem bardzo silnego stresu,
• zaburzenie konwersyjne związane z częściową lub też całkowitą utratą integracji pomiędzy wspomnieniami z przeszłości, poczuciem tożsamości i kontrolowaniem ruchów ciała,
• zaburzenie somatyczne, charakteryzujące się występowaniem objawów somatycznych i domaganiem się odbywania kolejnych badań lekarskich.

Objawy zaburzeń lękowych

Objawy mogą różnić się w zależności od rodzaju zaburzenia lękowego.

W przypadku fobii najczęstsze symptomy to unikanie miejsc lub przedmiotów, które wywołują nasilenie stresu. Jednak kiedy już dojdzie do kontaktu z owym czynnikiem, prowadzi to do omdleń, przyspieszonego bicia serca, powstawania zimnych potów itd.

Najpopularniejszy jest obecnie lęk uogólniony, który objawia się:

• drżeniem mięśni, a także napięciem,
• nadmiernym poceniem się,
• zawrotami głowy,
• uczuciem bezradności,
• ciągłym odczuwaniem stresu,
• uczuciem, że w każdej chwili może dojść do czegoś złego, strasznego i negatywnego.

Oprócz wszystkich tych objawów w lęku napadowym występuje też ból w klatce piersiowej, duszności, strach przed umieraniem oraz przed utratą kontroli.

Przyczyny zaburzeń lękowych

U każdego człowieka zaburzenie lękowe może być wywołane przez inny czynnik. Zazwyczaj jest nim traumatyczne przeżycie, utrata bliskiej osoby, problemy w dzieciństwie, niestabilna sytuacja rodzinna, uzależnienia, życie w ciągłym stresie spowodowanym pracą i sytuacją finansową itd.

Można powiedzieć, że odpowiedź każdego organizmu na wydarzenia i emocje, z którymi boryka się na co dzień, są zupełnie inne. Do tego wszystkiego może dojść jeszcze jedna ważna przyczyna występowania zaburzeń lękowych, czyli czynnik genetyczny. Jednak nie tylko z tego powodu dzieci osób, które cierpią na zaburzenie lękowe, również są narażone na występowanie lęku uogólnionego. W takim przypadku jako przyczynę często wskazuje się czynniki środowiskowe.

Niezdiagnozowana cukrzyca, która wiąże się z brakiem równowagi chemicznej, także bywa przyczyną występowania zaburzenia lękowego u osób w każdym wieku.

Jak leczyć zaburzenia lękowe?

Jeśli tylko masz podejrzenie, że Ty lub ktoś z Twojego otoczenia boryka się z zaburzeniem lękowym, to warto udać się do specjalisty w celu rozpoznania problemu. Będzie to możliwe, gdy udasz się do psychiatry, psychologa lub ewentualnie do internisty, który na podstawie wywiadu skieruje Cię do kolejnych specjalistów.

Gdy lekarz zdiagnozuje problem, konieczne jest rozpoczęcie leczenia. W tym celu najskuteczniejsza staje się psychoterapia. Powinna mieć ona charakter poznawczo-behawioralny i być indywidualnie dopasowana do każdego pacjenta. Priorytetem podczas terapii staje się przede wszystkim dotarcie do przyczyn zaburzenia, a następnie rozpoczyna się próba zmiany wyuczonych zachowań.

Dobrym przykładem jest tutaj fobia. Podczas terapii niezbędne jest stopniowe oswajanie pacjenta z czynnikiem stresogennym i wywołującym lęk. Dzięki temu dana osoba uczy się, jak reagować w takiej sytuacji i walczyć z fobią.

W niektórych przypadkach niezbędne jest skorzystanie również z pomocy psychiatry, który włącza do leczenia także środki farmakologiczne, tj. leki przeciwlękowe lub przeciwdepresyjne.

Nie należy ignorować stanów lękowych, gdyż mogą doprowadzić do powstania licznych powikłań, takich jak:

• stany depresyjne,
• częste infekcje,
• ścieranie szkliwa i zgrzytanie zębami,
• popadanie w uzależnienia, np. w alkoholizm czy w narkomanię,
• osamotnienie, które często jest pierwszym krokiem do pojawienia się myśli samobójczych,
• zaburzenia snu,
• trudności z radzeniem sobie z nadmiernym stresem.