Wyjście z uzależnienia to ciężka i żmudna walka nie tylko dla chorego, lecz również dla jego najbliższych. Biorąc pod uwagę, że istnieją różne rodzaje uzależnień, proces ich leczenia jest zależny od kategorii środka stymulującego. Niemniej, jednak osoby chore wykazują
konkretne cechy zachowań, które mogą pojawić się nie tylko podczas terapii, lecz również w późniejszym czasie, kiedy zostanie ona zakończona. Proces trzeźwienia zaczyna się, dopiero gdy chory zakończy leczenie. Z tego względu warto mieć wsparcie bliskich, którzy
pomogą przetrwać najgorszy okres. Choć rola rodziny w leczeniu uzależnień jest ogromna, warto wziąć pod uwagę możliwe destruktywne zachowania, jakie mogą się pojawić podczas wychodzenia z uzależnienia.

Proces leczenia uzależnień

Droga, jaką musi pokonać uzależniony, aby wyjść z nałogu, jest ciężka i trudna do wytrwania. Szczególnie jeśli uzależnienie dotyczyło substancji psychoaktywnych, po których odstawieniu może pojawić się tzw. zespół abstynencyjny. Jest to szereg objawów występujących w organizmie człowieka ze względu na brak środka stymulującego organizm. Mogą to być symptomy odczuwane zarówno na podłożu psychicznym, jak i fizycznym.
Należą do nich:
– drżenie mięśni;
–  wymioty;
– biegunka;
– gorączka;
– zwiększona drażliwość;
– bóle głowy i brzucha;
– stany lękowe;
– stany depresyjne;
– apatia;
– agresja.
Proces leczenia uzależnień jest niezwykle trudny ze względu na konieczność wytrwania w trzeźwości do końca życia. Jest to walka, na którą chory musi poświęcić całe swoje życie, a co za tym idzie – jego bliscy również odczuwają tego skutki.

Rola rodziny w leczeniu uzależnień

Wsparcie i pomoc najbliższych to nieocenione narzędzie w rękach terapii stosowanej wobec uzależnionych. Problem nałogów dotyka najczęściej osoby samotne, które czują się niezrozumiane. Potrzebują one zatem mieć świadomość, że w razie wystąpienia
jakichkolwiek trudności, mogą oni liczyć na swoich bliskich.

Świadomość i terapia

Osoby, których bliska osoba zmaga się z nałogiem, powinny same zgłosić się po pomoc lub uczęszczać na terapię, aby zrozumieć mechanizmy działania choroby, jaką jest uzależnienie. Jest to niezbędne nie tylko dlatego, żeby umieć pomóc członkowi rodziny, lecz również samemu nie popaść w skrajne zachowania mogące doprowadzić do współuzależnienia lub uzależnienia. Umiejętność niesienia pomocy i wsparcia dla osób
uzależnionych jest możliwa tylko wtedy, gdy sami nie wykazujemy toksycznych działań mogących jedynie pogorszyć sytuację.

Jak rodzina może pomóc uzależnionemu?

Podstawą pomocy dla osoby uzależnionej jest świadomość, że nie można jej pomóc do tego czasu, jeśli sama tego nie zechce. Oczywiście można stosować wszelkie możliwe środki różnorodnych terapii i zachowań mających na celu utrzymanie trzeźwości kogoś bliskiego,
lecz jest to jednak syzyfowa praca, która może nie mieć pozytywnych rezultatów. Jeśli jednak osoba uzależniona wykazuje chęci leczenia, należy jej to umożliwić i okazać wsparcie. W zależności od rodzaju uzależnienia pomocne może okazać się umożliwienie rozpoczęcia terapii w ośrodku zamkniętym. Należy wziąć jednak pod uwagę, że tego typu terapia może potrwać nawet kilkanaście miesięcy. Konieczne jest także dokształcenie się w kwestii typowych zachowań uzależnionych, jak również samych schematach tej choroby, aby wiedzieć, jak przeciwdziałać lub jak zachowywać się w najtrudniejszych sytuacjach, które mogą doprowadzić do powrotu do nałogu.

Należy się również przygotować na możliwe głody alkoholowe lub narkotykowe, które są trudne do wytrwania nie tylko dla uzależnionego, ponieważ jego bliscy również odczuwają tego skutki. Równie ważnym elementem jest dostosowywanie się do zaleceń, które mają na celu umożliwić wytrwanie w procesie trzeźwienia. Warto rozróżnić także zachowania, które mogą świadczyć o możliwym powrocie do nałogu tak, aby móc zareagować w odpowiedniej chwili. Formą niesienia wsparcia i pomocy dla uzależnionego jest również rozmowa zarówno na temat uzależnienia, jak i uczuć i potrzeb z nimi związanych.

Wsparcie rodziny wobec uzależnionego, a współuzależnienie

Życie z osobą uzależnioną nie należy do najłatwiejszych, szczególnie jeśli sam nałóg powoduje destrukcyjne zachowania nie tylko u osoby chorej, lecz także wśród jej najbliższych. Nie powinno to nikogo dziwić, ponieważ długoletnie doświadczanie toksycznych zachowań może prowadzić do wyrobienia takich samych w sobie. Szczególnie jest to widoczne, gdy rodzina poświęca całe swoje życie wobec nałogu bliskiego, tracąc przy tym siebie. Można wtedy mówić o współuzależnieniu, które również wymaga specjalistycznej pomocy i psychoterapii. Osoby współuzależnione świadomie podejmują działania interwencyjne mające na celu szukanie i eliminowanie powodów, które mogłyby spowodować powrót do nałogu. Równie problematyczna może być izolacja od rodziny, jak również maskowanie całego problemu, które jest poparte poczuciem wstydu i nieumiejętnością przyznania się do trudnej sytuacji. Choć rola rodziny jest niezwykle istotna w leczeniu uzależnień i może mieć ogromny wpływ na zdrowienie, należy podejść do tematu na tyle bezpiecznie, aby samemu nie zacząć wykazywać patologicznych zachowań.